Naturalne zmiany klimatu w przeszłości ilustrują jego czułość na zaburzenia równowagi energetycznej. Jeśli planeta akumuluje ciepło, średnia globalna temperatura wzrasta. Obecnie szybki wzrost koncentracji dwutlenku węgla powoduje akumulację energii poprzez zwiększony efekt cieplarniany. Przeszłe zmiany klimatu dostarczają tak naprawdę dowodów na to, jak bardzo nasz klimat jest czuły na zmiany ilości dwutlenku węgla w atmosferze.

Długa lista związków przyczynowo-skutkowych pokazuje, że większość zmian klimatycznych przyniesie jedynie ograniczone korzyści, za to może poczynić ogromne szkody. Nawet nieznaczny wzrost temperatury oznacza poważne problemy dla rolnictwa, zasobów wodnych, a także całej światowej gospodarki. Z każdym kolejnym stopniem wzrostu temperatury konsekwencje zmiany klimatu będą coraz poważniejsze. Wzrost temperatury powierzchni Ziemi o +2°C będzie poważnym problemem; wzrost o +4°C może być katastrofą; zaś konsekwencje wzrostu temperatury o +6°C będą wprost niewyobrażalne.

Pomiary pokazują, że Ziemia wciąż akumuluje ciepło, a globalne ocieplenie wciąż postępuje. Wyniki najnowszych analiz wskazują także, że wzrost średniej temperatury powierzchni Ziemi był w ostatnich latach niedoszacowany, ze względu na małą liczbę stacji pomiarowych w szybko ogrzewających się rejonach takich jak Arktyka.

Wiele analiz wpływu miejskiej wyspy cieplnej i oddziaływania mikroklimatu dowiodło, że mają one zaniedbywalnie mały wpływ na długoterminowe trendy, zwłaszcza te uśrednione na dużych obszarach. Wszyscy możemy się zgodzić, że warto poprawiać sposoby pomiarów temperatury, ale założenie, że poprawa jakości danych dotyczących temperatur usunie albo znacznie obniży trendy globalnego ocieplenia jest błędne.

Planeta wciąż akumuluje ciepło od 1998 roku - globalne ocieplenie dalej postępuje. Warto jednak pamiętać, że temperatury powierzchniowe pokazują duże wewnętrzne zróżnicowanie spowodowane wymianą ciepła pomiędzy oceanem i atmosferą. Rok 1998 był nietypowo gorący z powodu mocnego El Nino.

Przewidywania epoki lodowcowej w latach 70. były rozpowszechniane głównie przez media. Większość recenzowanych badań naukowych w tych latach przewidywało ocieplenie wywołane przez wzrost ilości dwutlenku węgla w atmosferze. Rozważano także scenariusze gwałtownego ochłodzenia klimatu, tzw. „zimy nuklearnej”, wywołanej ewentualną światową wojną jądrową.

Czułość klimatu może być obliczona nie tylko za pomocą komputerowych modeli klimatu, ale też empirycznie, poprzez porównanie zmian temperatur w historii z naturalnymi wymuszeniami klimatycznymi. Długa lista niezależnych badań, bazujących na różnych okresach z przeszłości Ziemi, pokazuje, że czułość klimatu (czyli wzrost temperatury w odpowiedzi na podwojenie atmosferycznej koncentracji dwutlenku węgla) sięga 3°C. Wartości tak niskie, jak te podawane przez Moncktona, są niezgodne z badaniami dawnych zmian klimatu. Z kolei wartości tak wysokie jak 6°C są wynikiem najbardziej radykalnych oszacowań IPPC, które dla scenariusza największych emisji przewiduje wzrost temperatury w granicach 2,4-6,4°C.

Zakwaszanie oceanów postępuje coraz szybciej. Od początku XX wieku kwasowość oceanów wzrosła o 30%. Jeśli spalimy wszystkie paliwa kopalne, to przenosząc uwięziony w nich węgiel do atmosfery i dalej do oceanów, spowodujemy 5-krotny wzrost ich kwasowości, do poziomu nienotowanego przez ostatnie 300 milionów lat. Będzie to oznaczać zagładę raf koralowych i fitoplanktonu, stanowiącego podstawę oceanicznego łańcucha pokarmowego.

Kilka niezależnych dochodzeń w różnych krajach, uczelniach i instytucjach rządowych po przebadaniu skradzionych emaili nie wykazało żadnych dowodów nieprawidłowości. Koncentrowanie się na kilku sugestywnych wiadomościach wyciągniętych z kontekstu służy jedynie odciągnięciu uwagi od obfitości danych empirycznych potwierdzających antropogeniczne ocieplenie.

Średnia masa lodowców na świecie wciąż spada. Przyrost masy obserwowany jest przypadku nielicznych lodowców i dla krótkich okresów.

Od połowy lat 70. globalne temperatury rosną o 0,2 stopnia Celsjusza na dekadę. Jednak pogoda nakłada na długofalowy trend gwałtowne górki i dołki. Tym niemniej wciąż możemy spodziewać się występowania niskich (a nawet rekordowo niskich) temperatur. Tak czy inaczej, w ciągu ostatniej dekady dzienne rekordy ciepła pojawiały się 2 razy częściej niż rekordy zimna. Ta tendencja w kierunku gorętszych dni wzmocni się w związku z dalszym globalnym ocieplaniem w XXI wieku.

Liczne niezależne i wykonywane różnymi metodami pomiary wykazują stały wzrost poziomu morza w trakcie ostatniego stulecia.

Chociaż w trakcie Średniowiecznego Optimum Klimatycznego gdzieniegdzie było nadzwyczaj ciepło, jednak średnio rzecz biorąc planeta była chłodniejsza niż teraz. Obecne ocieplenie ma charakter globalny.

Mamy wiele empirycznych dowodów pokazujących nasilenie efektu cieplarnianego wskutek wzrostu koncentracji CO₂ w atmosferze. Satelitarne pomiary promieniowania podczerwonego emitowanego przez Ziemię wskazują, że w ciągu ostatnich 40 lat spada strumień energii emitowanej w kosmos w tym przedziale widmowym. Jednocześnie pomiary na powierzchni Ziemi wykazują rosnący strumień energii promieniowania podczerwonego, ogrzewającego tę powierzchnię. To bezpośrednie dowody na to, że wzrost koncentracji CO₂ w atmosferze skutkuje globalnym ociepleniem.

Naturalne cykle, zmieniające rozkład energii w systemie klimatycznym, nie odpowiadają za globalne ocieplenie.

Wiodący autorzy raportów IPCC to najlepsi eksperci, mający za zadanie uczciwie przedstawić pełen zakres najnowszych recenzowanych badań. Raporty IPCC są bardzo ostrożne i nie doceniają tempa zachodzących zmian, co można łatwo stwierdzić porównując to, co już nastąpiło, z przewidywaniami z wcześniejszych raportów.

W związku z ocieplaniem się klimatu Arktyki i coraz szybszym topnieniem lodu w tymże regionie, niedźwiedzie polarne są coraz bardziej zagrożone wyginięciem. Już teraz obserwujemy zjawisko migracji tych zwierząt, które stają się „uchodźcami klimatycznymi”.

Grenlandzka pokrywa lodowa, choć w niektórych okresach traciła masę, istnieje już od milionów lat. Niektóre obszary Grenlandii mogły być bardziej zielone niż obecnie, ale było to zjawisko lokalne. Gdyby Grenlandia była „zieloną wyspą”, poziom wody w oceanach byłby wyższy o 7 metrów, co nie miało miejsca.

Lodu na Grenlandii ubywa, co potwierdzają liczne niezależne pomiary satelitarne i naziemne.

To, że ludzie są odpowiedzialni za globalne ocieplenie jest ewidentne, świadczą o tym liczne dowody doświadczalne: wyniki satelitarnych pomiarów promieniowania termicznego Ziemi, pomiary promieniowania termicznego atmosfery dochodzącego do powierzchni planety, spadek temperatury stratosfery i wiele innych.

Nawet w czasie długotrwałego ocieplenia są krótkie okresy ochłodzenia z powodu zmienności klimatu. Krótkoterminowe ochłodzenie z ostatnich kilku lat jest w przeważającym stopniu spowodowane silną fazą la Nina na Pacyfiku i przedłużonym minimum słonecznym.

Ochłodzenie w połowie XX w. spowodowane było przez rosnące emisje aerozoli i nie zaprzecza globalnemu ociepleniu.

Ludzkie odciski palców na globalnym ociepleniu są ewidentne w wielu doświadczalnych dowodach - w pomiarach satelitarnych ziemskiego promieniowania podczerwonego, w pomiarach powierzchniowych promieniowania z atmosfery do ziemi, w ochłodzeniu atmosfery i innych.